De Potterie Kennemerland te Velsen-Noord werd in december 1920 opgericht door Koen Mertens (31 jaar) en Eelke Snel (21 jaar). Vanaf 1924 werd het bedrijf door Eelke Snel voortgezet. Het bedrijf is onder een aantal namen actief geweest:
1920-1921 Potterie Kennemerland (te Velsen)
1921-1929 Kennemer Pottenbakkerij
1929-1932 N.V. Kennemer Potterij
1933-1936 E. Snel voorheen N.V. Kennemer Potterij (Plateel Noord-Holland)
1936-1942 Kunstaardewerkfabriek Velsen
1942-2002 Keramiekfabriek Velsen (te Sassenheim)
Eelke Snel was begonnen als knechtje met het maken van gipsen gietvormen bij aardewerkfabriek Amphora in Oegstgeest. Vervolgens kwam hij terecht bij St. Lukas in Utrecht. Daarna, op 20 mei 1920, hebben Eelke Snel, Koen Mertens, Jan van Ham en Cees van Muyen “De Vier Paddestoelen” te Utrecht opgericht. Deze combinatie was van korte duur, in december hebben Snel en Mertens hun eigen pottenbakkerij opgericht: Potterie Kennemerland.
Ook dit duo was kennelijk geen succes, want ongeveer één jaar later vertrok Mertens en ging Snel alleen verder. Eelke Snel wilde op fabrieksmatige wijze produceren, Koen Mertens wilde een kleinschalige fabriek waar de vormen handgedraaid zouden zijn. Tot ongeveer 1924 is Koen Mertens nog af en toe werkzaam in de fabriek. Snels doel was goedkoop en mooi aardewerk te leveren. De eerste ontwerpen waren van Snels en Mertens hand en zijn gedecoreerd met blokjesachtige of bandmotieven op een roomkleurige of grijsachtige ondergrond. Vaak zijn de decors nog experimenteel. Tot 1929 was de fabriek nog kleinschalig, met weinig werknemers. Vanaf 1929 werd de productie fabrieksmatig aangepakt en kwamen er meer arbeiders in dienst. Vanuit de Goudse plateelindustrie kwamen er ook enkele schilders naar Velsen. Na het aantrekken van de vormgever Karl Gellings werden de wat eenvoudige modellen aangevuld met kunstzinniger ontwerpen. Er verschenen in de loop der jaren een grote verscheidenheid aan modellen, van sierlijke vazen tot mooi gestileerde abstracte (dier)plastieken.
Omdat de fabriek van de Duitsers moest verhuizen, werd deze in 1942 in Sassenheim gevestigd onder de naam “Velsen”; aanvankelijk werd nog gebruik gemaakt van oude gietmallen, maar spoedig werd daar een heel andere weg ingeslagen.
